Jakie betony określamy mianem towarowych?

Beton towarowy to w świetle obowiązującej w Polsce normy europejskiej PN-EN 206-1 to beton dostarczony jako mieszanka betonowa przez osobę lub jednostkę niebędącą wykonawcą. Beton towarowy to także beton produkowany przez wykonawcę poza miejscem budowy oraz beton produkowany na miejscu budowy, ale nie przez wykonawcę. Jaka jest istota zdefiniowania betonu w taki sposób i co powinna zawierać specyfikacja projektowanego betonu?

Istota definicji betonu towarowego

Istotą definicji betonu towarowego, którą przedstawiliśmy we wstępie, jest to, by wykonawca sam dla siebie nie produkował mieszanki betonowej na placu budowy. Warto tu podkreślić, że pojęcie betonu towarowego dotyczy zarówno mieszanki betonowej, jak i betonu.

Przeczytaj również: Czym charakteryzuje się beton towarowy?

W normie chodzi o rozdzielność ról i funkcji, które są przypisane dwóm podmiotom działającym niezależnie. Te podmioty to producent mieszanki oraz zamawiający ją wykonawca, firma budowlana. Według normy nie powinna istnieć żadna podległość służbowa między producentem mieszanki betonowej a wykonawcą konstrukcji, by zakładowa kontrola produkcji w betoniarni działała niezależnie od kontroli bezpośrednio na budowie.

Przeczytaj również: Produkcja materiałów budowlanych – prefabrykaty dla budownictwa ogólnego

Specyfikacja betonu towarowego. Zamawianie betonu towarowego

Gdy wykonawca zamawia beton towarowy, musi mieć na uwadze wymagania dotyczące świeżej mieszanki betonowej i docelowego gotowego wyrobu, stwardniałego betonu. O tym, jak odbywa się zamawianie betonu towarowego opowiedzieli nam specjaliści z betoniarni CERAMOT z województwa śląskiego. Według obowiązujących norm mamy trzy opcje składania zamówienia na beton towarowy – mówimy o betonie projektowanym, betonie recepturowym oraz normowym betonie recepturowym. Istotne dane dotyczące betonu towarowego, które musi zawierać zamówienie, nazywamy specyfikacją.

Specyfikacja betonu projektowanego powinna zawierać wymagania podstawowe, czyli wymagania zgodności z obowiązującą normą, klasę wytrzymałości na ściskanie, klasy ekspozycji, maksymalny, nominalny górny wymiar kruszywa, klasę zawartości chlorków, założoną gęstość lub klasę gęstości (plus opcjonalnie wymagania dodatkowe). Mówiąc w uproszczeniu – zamawiający ogólnie określa, jakiego betonu potrzebuje – a betoniarnia projektuje i produkuje go zgodnie z wytycznymi i normami.

Specyfikacja betonu recepturowego wygląda nieco inaczej. Beton recepturowy jest to beton, którego skład i składniki, jakie powinny być użyte, podano betoniarni. W specyfikacji mamy zatem takie informacje, jak: wymagania zgodności z obowiązującą normą, zawartość cementu, rodzaj i klasę jego wytrzymałości, współczynnik w/c lub klasę konsystencji, rodzaj kruszywa itd., dane dotyczące ewentualnych domieszek i dodatków (plus opcjonalnie wymagania dodatkowe).

Normowy beton recepturowy jest to beton recepturowy, którego skład jest podany w normie obowiązującej w miejscu stosowania betonu. Przy specyfikacji – zamówieniu – mamy więc tylko powołanie się na odpowiednią normę i oznaczenie betonu w normie.